مقایسه ی تاثیر آموزش رفتارهای دلبستگی با تن آرامی بر دلبستگی مادر با جنین و نوزاد در مادران نخست-باردار

مقدمه: این تحقیق با هدف مقایسه‌ی تاثیر آموزش رفتارهای دلبستگی و آموزش با تن‌آرامی بر دلبستگی مادر با جنین و نوزاد در مادران نخست باردار انجام شده است. روش‌کار: دراین کارآزمایی بالینی، 126 خانم نخست‌باردار از جمعیت آماری زنان باردار مراجعه‌کننده به دو بیمارستان حافظ و شوشتری شیراز در سال 1389 به روش نمونه‌گیری آسان مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه 42 نفری تحت آموزش تن‌آرامی، رفتارهای دلبستگی و گروه شاهد تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل فرم اطلاعات فردی و بارداری، پرسش‌نامه‌ی دلبستگی مادر با جنین کرانلی و برگه‌ی مشاهده‌ی رفتار دلبستگی مادر و نوزاد اوانت بود. برای گروه‌های آزمون، چهار جلسه‌ی دو ساعته‌ی آموزش رفتارهای دلبستگی و یا تن‌آرامی برگزار شد. گروه شاهد فقط مراقبت‌های معمول بارداری را دریافت نمودند. نمره‌ی دلبستگی مادر با جنین، قبل از مداخله و در پایان 1 ماه مداخله و پس از زایمان، در هر سه گروه، سنجیده شد. تحلیل داده‌ها با آزمون‌های مجذور خی، تحلیل واریانس، تی مستقل و تی زوجی و با نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 17 انجام شد. یافته‌ها: میانگین نمره‌ی دلبستگی قبل از مداخله در سه گروه، اختلاف معنی‌داری نداشت (738/0=P) ولی بعد از مداخله، در سه گروه اختلاف معنی‌داری نشان داد (003/0=P). افزایش نمره‌ی دلبستگی در دو گروه آزمون بعد از مداخله، معنی‌دار بوده است (001/0>P)، ولی در گروه شاهد این اختلاف بعد از مداخله معنی‌دار نبوده است. نتیجه‌گیری: آموزش رفتارهای دلبستگی و تن‌آرامی موجب افزایش دلبستگی مادر به جنین و نوزاد می‌گردد